Ardanış kəndində alban məbədi
Göyçə mahalı Çəmbərək rayonu Ardanış kəndi yaxınlığında.
Çəmbərək rayonu – 31.12. 1937-ci ildən Krasnoselo adlandırılıb.
Arxeoloji abidə
Ardanış yarımadasındakı Adatəpə ərazisində və “Ocağın başı” adlanan dağ zirvəsində alban kilsəsinin qalıqları, eləcə də, qədim yaşayış məskəninin (tarixi mənbələrə görə Adatəpə adlı kəndin) qalıqları. Hazırda ermənilərin xarici turistləri cəlb etmək üçün istifadə etdikləri tarixi məkanlardan biridir [i].
[i] https://az.wikipedia.org/ wiki/Ardan%C4%B1%C 5%9F
XX yüzilin 70-ci illərində dəmiryol çəkilişi zamanı Ardanış kəndinin cənub-qərb istiqamətində yerləşən Sarı güney ərazisində irimiqyaslı torpaq-qazıntı işləri aparılarkən, bəlli oldu ki, burada bir neçə mədəni təbəqə mövcuddur. Kəndin Şərq hissəsindəki təpədə ‒ Ocağın başında ziyarətgah kimi tanınan məbəddə üzərində alban yazıları olan bir neçə daş var idi.
Təəssüf ki, həmin daşlar (qalınlığı təqribən 30 sm, eni və uzunluğu 1,5 metrə yaxın) üzərindəki yazılar tədqiq olunmadı və yuxarıda sadalanan tarixi abidələr elmi-tədqiqat obyektinə çevrilmədi. Həmin abidə alban kilsəsinin qalığı idi. Bu məbəd yumru, diametri təxminən 6 metr olan, iki otaqdan ibarət tikilidir. Məbədin girişi Cənuba, Göyçə gölünə tərəfdir. Arxa otaqda isə taxça var. Divarda oçaq yerlərinin qalığı son dövrə kimi qalırdı. Birinci otaqda isə üstündə yazılar olan daş kitabələr vardı.
Oradakı kitabələrdə Azərbaycan tarixinin şanlı səhifələri əks olunmuşdu. Bu kitabələr Göytürk əlifbası ilə yazılmışdı. Oğuz türkləri Göytürk yazısından istifadə edib ki, Orxon-Yenisey bu yazı ilə tərtib olunub[i] .
Ardanışın əzəli sakinlərinin türk tayfalarından ibarət olması təkzibolunmaz faktdır. Oradakı kitabələrdə tariximizin şanlı səhifələri əks olunub. Bu kitabələr Göytürk əlifbası ilə yazılıb. Oğuz türkləri Göytürk yazısından istifadə edib ki, Orxon-Yenisey bu yazı ilə tərtib olunub. Bu baxımdan bu ərazi Azərbaycan tarixi baxımından əhəmiyyətlidir[i]
[i] http://goyce.az/newS. php? id=307
[i] Vəliyev, Ə. Göyçə mahalının Ardanış kəndi / Əli Vəliyev, Vaqif Kərim. – Bakı, 2011. – S. 16–35.