Zolaxaç kənd qəbirüstü abidələri

Tarixi:
IV-V yüzil
Yerləşmə /
Əvvəlki toponim:

Göyçə mahalı, Aşağı Qaranlıq (Martuni) ra­yo­nun­dakı, Zola­xaç kəndində.

Yerləşmə /
Hazırkı toponim:

Aşağı Qaranlıq ra­yonu – Mar­tu­ni, Zolaxaç k­ə­n­d­i – 03.01. 1335-ci ildən Zo­lakar ad­­lan­dı­­rı­lıb.

Təsnifatı:

Memarlıq

Mövcud vəziyyəti:

Qoç heykəlinin bir üzündə altı­gu­şəli ul­duz və gü­nəş əks olun­­muş, digər tərə­fin­­dəki kitabəni isə XIX yüzildə kəndə köçü­rül­müş ermə­ni­lər hə­­mişəki xis­lət­lə­­ri­nə uyğun olaraq sil­miş­lər və hazırkı dövr­­də  erməni abi­­də­si kimi təq­dim edir­lər. 1988-ci i­l de­por­ta­siya­sı­n­­d­a­n son­ra isə məq­­səd­li qay­da­da er­mə­n­iləşdirə bil­­mə­­dik­ləri üçün qə­bir­üs­tü abi­­də­lər məhv edi­lib. Qa­­lanları isə er­mə­­ni ele­ment­ləri əla­­və olunub, de­­por­ta­si­ya­dan sonra  er­mə­ni ab­i­­dəsi kimi təq­dim edilir

Məlumat:

Zolaxaç kəndində kənd evlərinə yaxın m­ə­sa­fədə və hət­ta evlərin həndavərində yer­lə­şir. Məzarlıqda müx­tə­lif dövr Azərbaycan tar­ixinin nümunələri olan qəbi­r­üs­tü abidə və sənduqələr çoxluq təşkil edib. Mə­zar­lıq­da olan qoç heykəllərinin bir çoxu digər böl­gədəki gəbir­üs­tü qoç heykəllərindən fərq­­lilik təşkil edir. Fərqli tə­rəfi sarı rənqdə qaya daşından yonulmuş daha böyük qoç hey­­kəllərinin çox ustalıqla həqiqisinə ox­şar hazır­lan­ması, boğazında naxışlı xalta və qabaq baldır his­sə­lə­rində altıguşəli ul­duz, arxa ayağında fırfıra (pərvanə) şək­lin­də təsvir və günəş əks olunmasıdır [i]. Zo­laxaç kəndinin azərbaycanlı əhalisinin bir hissəsi 1918-20-ci illərdə məhv edilib, bir hissəsi isə didərgin düşüb.

Qədim alban-türk mə­­zarlığı A­zər­bay­can tari­xi­nin tarixi tor­­paq­lar­da­kı ən də­­­yər­­li m­addi-mə­­dəni irs­­­lə­r­in­dən biri­dir. Qoç hey­kəl­lə­rinin aya­­­­ğın­dakı fır­fıra (pər­­­­vanə) for­masın­da təs­vir “Tan­rı­dan gəl­­mək və Tan­­rı­ya dön­mək m­ə­­n­­a­sını  verir. Mo­­­­­nqollar tərə­f­in­­­dən də isti­fa­də olu­nub. Qa­baq ayaq hissə­sin­də­ki altıguşə ul­­duz­­lu günəş təs­viri isə Da­vud ul­duzu ya da Sü­ley­­man Mö­­hü­rü de­­yir­lər amma bu dam­ğa­nın ən qə­­dim nü­mu­nə­lə­ri türk­lərdə və türk coğ­r­afiya­la­rın­da­d­ır, gü­nü­mü­zə qədər də isti­fadə olunub. Mənası “var et­mə, ya­ra­t­ma”dır [ii].

 

[i] https://www.facebook.com/100606841545236/posts/168404431432143/

[ii] https://www.facebook.com/IrevandaTurkler/photos/a.105289376213868/155180384558100

Fotolar:
Videolar: